Mahire Özbaykuş

Zo’n 43 jaar geleden emigreerde de inmiddels 62-jarige Mahire Özbaykuş naar Nederland. De van oorsprong afkomstige Turkse bracht haar eerste 20 jaar door in Schiedam, daarna verhuisde ze naar Schalkwijk. Vanaf 1990, na haar scheiding, stond ze alleen voor de opvoeding van haar drie kinderen. Mahire heeft het niet altijd gemakkelijk gehad in haar leven, maar ondanks de scheiding én het verlies van haar zoon, doet ze ongelofelijk veel voor anderen. “Toen ik in 1978 naar Nederland kwam, was het wel even lastig”, blikt Mahire terug. “Maar ik ben door heel veel aardige mensen opgevangen”. Daarom wil ik ook graag iets doen voor anderen. Zolang ik gezond ben, blijf ik dat ook doen.”

Duizendpoot
Mahire is zoals je dat noemt een duizendpoot en zet zich voor heel veel mensen en voor heel veel verschillende zaken in. Zieke mensen die vervoer nodig hebben naar het ziekenhuis, kinderen waarvoor opvang nodig is, eenzame ouderen die behoefte hebben aan een praatje en wat lekkers, buurtbewoners die boodschappen nodig hebben, een huis dat moet worden schoongemaakt… Mahire is de hele dag in de weer. “Waar nodig ben ik chauffeur en zo nu en dan ben ik kok. Ik vind het heerlijk om mensen te verwennen door het maken van lekker eten. Toen mijn dochter nog aan wedstrijdzwemmen deed, heb ik eens 200 Turkse pizza’s voor de Duitse ploeg gemaakt”, lacht ze. “Je ziet, ik hou van koken.”

Lach op gezicht
Mahire zet zich voor zoveel zaken in, dat de lijst van klussen bijna te lang is om op te noemen. Om te beginnen is deze ‘vliegende kiep’ een dag per week vrijwilligster bij het RIBW K/AM waar ze een bewoonster met een geestelijke beperking helpt. “Ik luister samen met deze mevrouw naar Turkse muziek en neem altijd lekkere Turkse hapjes voor haar mee. Het is fijn om te zien dat ze vrolijk van mijn bezoekjes wordt. Van de lach op haar gezicht, krijg ik ook weer vernieuwde energie.”

1000 doekjes
Buiten deze vaste dag in de week en alle spontane klusjes die op haar pad komen, helpt Mahire bij de organisatie van grote feesten zoals bruiloften, besnijdenisfeesten, verlovingsfeesten en hennafeesten. “Ik help waar nodig met de voorbereiding, zorg voor lekkers en haak doekjes. Dat laatste is een typisch Turkse traditie, met de doekjes dansen de feestgangers. Ik heb er bij elkaar wel zo’n 1000 gehaakt.”

Minderbedeelden
Alsof dit nog niet genoeg is, zet Mahire zich ook in voor de mensen in Turkije. Tweemaal per jaar organiseert ze een inzamelingsactie voor de minderbedeelden in haar geboorteland. “Ik doe dit al jaren en de mensen die de actie steunen, weten dus al waarvoor ik ze bel”, lacht ze. Tijdens het Offerfeest en Suikerfeest zorg ik ervoor dat de armste mensen iets extra’s krijgen. Zo wordt het geld besteed aan voedselpakketten, kleding voor kinderen en het betalen van achterstallige huur. Soms worden zelfs de schulden bij de kruidenier hiervan betaald.”

Trots
Natuurlijk is Mahire er trots op dat ze in het Frans Hals Museum hang. Ze is een van de Gezichten van Noord-Holland. “Ik kan me vooral verheugen op de reactie van mijn dochters; dat hun moeder nog eens in een museum zou komen te hangen, dat hadden ze nooit verwacht…”