Interview

Vrouwen met Nederlandse wortels én vrouwen die in andere landen en culturen geboren zijn samenbrengen, dat was Mirna’s wens. Ze kwam op dit idee toen ze over haar eigen vriendenkring nadacht. ‘Ik realiseerde me dat mijn vriendenkring eigenlijk best beperkt is, het zijn vooral witte, hoogopgeleide mensen. Ik zou best een meer diverse kring willen, en die behoefte leeft vast onder meer mensen’, vertelt Mirna. Ze vroeg zich af waar de plekken zijn waar je mensen uit andere sociale bubbels ontmoet. ‘De samenleving stimuleert dat niet. Dus wilde ik zelf wat opzetten.’ Uit een ander project kende Mirna de Syrisch-Palestijnse Dawlat, waarmee ze haar idee besprak. Dawlat herkende Mirna’s ervaring. ‘Ze vertelde mij dat zij vooral mensen net als zijzelf ontmoet, bij activiteiten voor mensen met een migratieachtergrond. En dat ze juist graag ‘locals’ wilde leren kennen.’ Het bevestigde Mirna’s idee dat een initiatief voor het vermengen van diverse sociale bubbels hoognodig was.

POSITIEF EFFECT
Co-creatieproject Verborgen Verhalen Velsen was geboren. Gedurende negen maanden kwam een diverse groep vrouwen uit Nederland, Polen, Syrië, Suriname, Iran en Japan elke maandagochtend samen in IJmuiden. Het resultaat is een modern schuttersstuk in een foto: negen Noord-Hollandse vrouwen met diverse achtergronden poseren met zelf geborduurde witte kragen voor het Kennemermeer in IJmuiden aan Zee. Daar ging een proces aan vooraf. Eerst gingen de vrouwen aan de slag met het schrijven van een autobiografisch verhaal, in de vorm van een sprookje. ‘De schrijfdocent begon met een zintuigelijke oefening over verhalen van thuis. Hoe zag vroeger bij jou de ontbijttafel eruit? Hoe zat je, welke kleuren had het eten, hoe rook het? De oefening werkte verbindend, maar culturele verschillen kwamen ook mooi naar voren. Zo tafel je in Syrië zittend op de grond.’ Al gauw zag Mirna het positieve effect van de bijeenkomsten. ‘Het project maakte alle vrouwen blij, om diverse redenen. De Poolse Krystyna bijvoorbeeld spreekt nog niet erg goed Nederlands en voelde zich alleen. Ze vertelde dat het project haar hielp om niet depressief te worden, en dat ze erdoor opbloeide.’

KRACHTIG GROEPSPORTRET
De geschreven sprookjes werden omgezet in persoonlijke borduurwerken, op witte kragen zoals schutters vroeger droegen. ‘Ik wilde de vrouwen laten bijdragen aan de vorm waarin ze te zien zijn. En borduren is laagdrempelig, iedereen kan meedoen’, legt Mirna uit. De sfeer in de groep was vertrouwd. ‘Corrina, die het borduren begeleidde, vertelde in de groep dat ze op vrouwen valt. Ze zei erbij dat ze het spannend vond om te delen, omdat anderen daar soms wat van vinden. De andere vrouwen toonden begrip, ze herkenden zulke terughoudendheid wanneer je anders bent dan de norm.’ Door het delen van gevoelens ga je je thuis voelen in een groep, concludeert Mirna. Mode- en textielkunstenaar Lisa Konno werd betrokken bij het maakproces. Zij koos de kleurstelling voor de borduurwerken, zodat er eenheid zou ontstaan: oranje, roze, zwart, wit en goud. Het werkt, de foto is een krachtig groepsportret geworden met de kragen als verbindend element.

NOG STEEDS CONTACT
De vrouwen hebben nog steeds contact. ‘We delen in onze appgroep dingen over borduren, of andere dingen die we mooi vinden.’ Mirna gaat meer ontmoetingen tussen diverse vrouwen faciliteren. Zo komt er op 29 september een borduurdag in het Amsterdam Museum (meer informatie onderaan dit interview), en kun je voor schrijfoefeningen aanschuiven bij Meemaaktafels in Bibliotheek Schalkwijk, Haarlem. ‘Het feit dat je je verhaal mag delen en er dat daar aandacht voor is, is zo essentieel. Er zijn veel mensen die dat op een of andere manier niet kunnen. Ik wil daar gelegenheid voor bieden.’

Tekst: Susan Nortier