Meer dan een kunstwerk
Twaalf jongeren en een fotograaf slaan de handen ineen
De afgelopen weken hebben twaalf jongeren uit diverse wijken in Zaandam - samen met Cultuurhuis Fluxus en fotograaf Ruben Timman van het Museum of Humanity - elkaar geportretteerd. Dit resulteerde niet alleen in prachtige portretten, maar ook in een hechte groep, waarin een speciale, open sfeer is ontstaan. Kippenvel, kreeg fotograaf Ruben Timman hiervan. In dit interview vertelt hij over zijn ervaring.
Kippenvel kreeg fotograaf Ruben Timman toen hij begin dit jaar met twaalf jongeren uit Zaandam samenkwam. Voor het community kunstwerk interviewden en fotografeerden de jongeren elkaar. ‘Tijdens onze eerste ontmoeting in het Museum of Humanity waren er gelijk goede gesprekken. Sommige jongeren vertelden persoonlijke verhalen die ze nooit eerder hadden gedeeld. Het was echt een bijzondere avond.’
FRISSE BLIK
Op de volgende bijeenkomsten, fotografeerden de jongeren elkaar met een zwarte achtergrond. Daarna bewerkte ieder zijn of haar eigen foto en schreef er een persoonlijke tekst bij. Hoe moesten die twaalf verschillende portretten in het museum komen te hangen? Ruben: ‘Iemand stelde voor om met z’n allen in een cirkel te staan. Zo konden we echt voelen hoe het is als twaalf portretten je van alle kanten aankijken. In plaats van kunstwerken aan de muur hangen, vond ik dit een mooi voorbeeld van hoe de jongeren buiten de grenzen durfden te denken.’ Met hun frisse blik zag Ruben ook dat de jongeren zichzelf verbaasden: ‘Door dit project zagen ze dat ze meer konden dan ze zelf dachten. Er groeide meer zelfliefde. Dat was soms best spannend, want de foto’s zijn rauwe beelden, zonder filter. Daarom vind ik al deze jongeren echte rolmodellen.’
DE ANDER ZIEN
Het kunstwerk is inmiddels klaar, maar dat betekent niet dat de missie van Ruben stopt. ‘Ik hoop dat bezoekers dit project zien als een oproep om meer verbinding te maken met anderen. Eerlijk gezegd leven wij soms in moeilijke tijden. Daarom is het nodig om de ander te blijven zien, zodat we niet te snel iemand oordelen over iemand.’ Om die reden maakt Ruben al twintig jaar portretten van mensen voor een zwart doek, zonder de omgeving van de persoon erbij. ‘Of ik nu een wereldleider fotografeer, of een schoonmaker. Dat maakt niet uit, want voor de camera is iedereen gelijk. Je ziet een echt een mens.’ Volgens Ruben vraagt de wereld ook om meer echtheid. ‘Musea voelen dat ze hieraan moeten meedoen. Dat begint bij onszelf. Zet bijvoorbeeld een bankje voor je deur om vaker een praatje met iemand te maken die je niet kent. Als je je openstelt en de tijd neemt voor een ander, dan kunnen er mooie dingen gebeuren.’
Het eindresultaat zal te zien zijn in de Gezichten van Noord-Holland tentoonstellingen Amsterdam Museum in 2024 en in het Frans Hals Museum in 2025. Fluxus Zaanstad en Museum of Humanity zijn co-creatiepartners in ons project. Lees hier meer over deze samenwerkingen.
Door: Fidessa van Rietschoten
